Coraz jaśniej widzę ogrom szkód moralnych, jakie dokonały się w Polsce w ostatnich latach. Obecna debata publiczna skierowała moją uwagę na zaufanie obywateli do państwa. Coraz więcej mówi się o tym, że nasze dzieci i wnuki nie wierzą w emerytury. To podziałało na mnie, jakbym sam się otwartą dłonią klepnął w czoło i wywołał rozblysk w środku głowy. W jakiej kondycji musi być państwo, że obywatele zrezygnowali z nadziei na emeryturę? Czy młody człowiek, który z góry zakłada, że państwo zawsze będzie go oszukiwać i okradać, może zagłosować w wyborach do parlamentu na partię, kierując się kontruktywnymi intencjami? Oczywiście, że nie. Zagłosuje z intencją pokazania palca systemowi i politykom. Korwin, Kukiz, Kaczor... im większa zadyma, tym lepiej.
Upadek zaufania do państwa nastąpił po grabieży II filaru systemu emerytalnego. Pamiętam dobrze tę zgodę narodową, ten entuzjazm towarzyszący reformie emerytalnej, to zaufanie, towarzyszące planom na 50 lat naprzód, to poczucia bycia obywatelem, który ma wpływ na przyszłość narodu i państwa. I nagle Polacy zostali potraktowani jak śmieci. Zburzenie II filaru zniszczyło poczucie godności obywateli, ale, co najgorsze, zniszczylo także wiarę w stabilność systemu emerytalnego. Władza pokazała narodowi, że może zmienić co chce, może obiecać co chce i może złamać każdą obietnicę, każdą umowę społeczną. Przecież to był nasz wybór - w pełni świadomy i suwerenny. Rząd potraktował obywatela jak dorosłego partnera. Każdemu indywidualnie dal prawo wyboru, czy chce mieć II filar, a potem wszystkim hurtem zabrał większą jego część. Władza plunęła obywatelom w twarz. Ilu z nas mówilo, że to tylko deszcz? Jakie spustoszenia wywołała ta zdrada w psychice młodych ludzi? Dopiero teraz w pełni dotarła do mnie świadomość tej ogólnonarodowej traumy.
A jak to zostalo zrobione? Czy władza próbowała jakieś pozory przyzwoitosci zachować? Nie. Po prostu pluli w twarz, pluli i pluli - mowili, że w OFE pracują przestępcy, którzy nas oszukują i ograbiają, więc trzeba ukarać nas, że tyle lat dawaliśmy się oszukiwać złodziejom. Władza nie próbowała ukarac złodziei, zamiast tego przyłączyła się do nich i okradła nas do reszty. Powiedzieli nam: "jesteście za głupi na II filar, dajecie się oszukiwać właścicielom OFE, musimy więc II filar zlikwidować, a ponieważ byliście takimi frajerami, to zasłużyliście na to, żeby was okradli, więc nie będziemy ścigać złodziei... sami zreszta wiecie, że ci złodziej, to nasi ludzie".
Ale wystarczy już rozpamiętywania krzywd. Czas przedstawić program, jak to naprawić. Jak budować coś w państwie, w którym obywatele nie wierzą nawet w emerytury? Jak zapobiec wyludnieniu i rozpadowi takiego państwa? Wyjście jest jedno. Obywatele muszą najpierw zaufać politykom i urzędnikom, państwo musi odzyskać zaufanie obywateli. Ale jak zaufasz złodziejowi, który cię okrada i pozostaje bezkarny? Jest tylko jeden sposób. Złodziej musi zwrócić, to co ukradł. Bez tego nie ma w ogóle o czym mówić. To warunek bezwzględnie konieczny.
Jedyny sposób odzyskania zaufania przez państwo polskie, to odbudować OFE i zwrócić obywatelom zagrabiony II filar, ale już bez złodziei we władzach OFE. Władza musi wiarygornie powiedzieć nam - obywatelom, że już nigdy nas tak nie potraktuje. Złodzieje muszą być ścigani przez prawo. Władza musi bronić obywateli, a nie śmiać się z ich frajerstwa.
Odzyskać zaufanie, przywrócić stabilność sysstemu emerytalnego, obiecać ludziom: więcej żadnych zmian bez ich zgody. System emerytalny to system szczegolny, to planowanie i inwestowanie na 50 lat naprzód. System emerytalny nie może się zmieniać, jak chorągiewka na wietrze - co obiecane, musi być dotrzymane, chyba że każdy indywidualnie zgodzi sie na zmiany.
Odbudować II filar - to jeden z kilku najważniejszych punktów programu... nie dlatego, że jest on ważny sam w sobie, ale dlatego, żeby uratować honor, odzyskać godność, wiarę i zaufanie - odzyskać nadzieję, że Polska się nie stoczy w otchłań po krzywej demoralizacji. Tu nie chodzi o te kilka złotych różnicy, tu chodzi o zachowanie człowieczeństwa.
