Znów spotkałem wiarę w stary mit, że popyt napędza koniunkturę. Aby dokładnie wyjaśnić szkodliwość tego mitu, użyję bardzo prostej i szczegółowej argumentacji. Z góry przepraszam Was za obrażanie Waszej inteligencji, gdyż wyjaśniałem już nie raz, także w innych punktach programu naszej partii (notkach mojego bloga), takie kwestie, jak np.: jak poprawnie liczyć PKB? Jednak widzę, że wciąż istnieje zapotrzebowanie na podstawową wiedzę w tej materii. Zacznę od najprostszej ekonomii chleba. Kupujemy chleb, zjadamy go i kupujemy następny.
1. Zmieniamy zwyczaje: kupujemy chleb, jemy go dopóki jest świeży, resztę wyrzucamy i następnego dnia kupujemy świeży.
2. Zmieniamy zwyczaje: kupujemy zapas chleba na tydzień, dzielimy na porcje, zamrażamy, przed posiłkiem rozmrażamy porcję w mikrofali.
1. Sprawiamy, że rolnicy, piekarze i sprzedawcy się cieszą, bo więcej zarabiają, a ekonomiści się cieszą, bo wzrasta produkcja. Zbieracze grzybów się martwią, bo zmalała powierzchnia lasów.
2. Sprawiamy, że konsumenci się cieszą, bo mają zawsze świeży chleb, ale rolnicy i piekarze się martwią, bo mniej zarabiają, ale cieszą się producenci lodówek i mikrofal. A ekonomiści nie wiedzą, czy się cieszyć, bo są za głupi, bo cieszyli się, gdy było 2.
Oczywiście, gdyby gospodarka była tak prosta, to nawet ekonomiści by zrozumieli, że nie wolno się cieszyć z marnotrawstwa (1). Produkowanie bubli, żeby ludzie częściej je wymieniali na nowe, to inny przykład wzrostu PKB, który niszczy rozwój, podobnie jak marnotrawstwo. Jednak w realnej gospodarce, gdy liczba gałęzi przytłacza mózg ekonomisty, trudniej jest odwołać się do rozumienia, dlatego ekonomiści są tacy głupi. Jednak rozumienie pozwala jasno widzieć, że 1. prowadzi do upadku, a 2. do rozkwitu gospodarki.
Zbieracze grzybów są naturalnie mądrzejsi od ekonomistów. Mądrość nie zawsze pochodzi z wykształcenia czy z inteligencji, czasem możliwa jest dzięki właściwej perspektywie, w której los ustawił człowieka.
